Aðallinn á Íslandi

Í Mogganum í dag er viðtal við mæðgin sem segja farir sínar ekki sléttar af viðskiptum sínum við barnaverndaryfirvöld í Hafnarfirði á sjöunda áratug síðustu aldar. Um er að ræða einn meið af hinu s.k. Breiðuvíkurmáli. Fyrir utan þær hörmungar sem fjölskyldan hefur þurft að ganga í gegnum, vakti það athygli mína í viðtalinu fullyrðingar um stéttskiptingu þá sem virðist hafa verið í þjóðfélaginu á þessum tíma.

Það að eigendur banka og afkomendur þeirra skyldu eiga bæinn, ,,fínna´´ fólkið rottaði sig saman í ákveðið íþróttafélag og meira að segja hjálparsveitirnar voru lokaður klúbbur heldra fólks er með hreinum ólíkindum. Sjálfsagt hefur Hafnarfjörður ekki verið neitt einsdæmi á þessum tíma, og má þar nefna að fjölskyldur efnaðara útgerðamanna í mörgum bæjum voru e.k. aðall á þessum tíma.

Það vekur einnig furðu að fólk á vegum bæjaryfirvalda virðist hafa níðst á þeim sem minna máttu sín, og það í þessu tilfelli fyrir yfirsjón sem varla verður talin til stærri glæpa. Það virðist sem einstæðar mæður á þessum tíma hafi verið álitnar annars eða þriðja flokks þegnar, og gengið út frá því sem vísu að heimilishald á þeim bæjum hafi verið miklu lakara en annars staðar. Því mátti níðast á slíkum fjölskyldum, enda yfirleitt um efnaminna fólk að ræða.

Ég hef þá tilfinningu að ekki sé lengur andskotast á heimilum einstæðra mæðra og fátæklinga einvörðungu vegna þess að um heppileg fórnarlöm félagsmálayfirvalda sé að ræða, - og er það vel. En ég hef þá tilfinningu að kannski hafi annað ekki breyst mikið.

Ætli sama stéttskiptingin eigi sér ekki enn stað og fyrir um 40 árum. Ætli það séu ekki enn klúbbar sem aðeins þeir útvöldu geta verið í. Ætli viðhorfið til þeirra sem minna mega sín hafi nokkuð breyst að ráði. Það eina sem hefur breyst er að nú bera valdaættirnar eitthvað annað eftirnafn.

Ég ætla mér að vera svo ósvífinn að spyrja sjálfan mig þeirrar spurningar hvort að með því að kjósa íhaldið í vor muni ég þá ekki viðhalda óbreyttu ástandi? Og í framhaldi af því ætla ég líka að spyrja mig þeirrar spurningar hvort ég vilji virkilega hafa það þannig?

Athugasemdir

[Jóhannes Ragnarsson, 11.3.2007 kl. 09:17]

Ég er ekki viss um að barnaverndarnefndir séu með öllu hættar að andskotast í einstæðum mæðrum af litlum tilefnum eða engum, það er stundum svo freistandi að berja dálítið á þeim sem eiga erfitt með að bera hönd fyrir höfuð sér.

Stéttskiptingin lifir góðu lífi út um allar þorpagrundir og hefur m.a.s. gengið að einhverju leyti í endurnýjun lífdaga með tilheyrandi fordómum, hræsni og skítseyðishætti. Það er t.d. býsna dægilegt að horfa upp á kvótaræningjana, vítt og breitt, á krummaskuðum landsins; það eru nú aldeilis menn með mönnum!